یک انسان ۱:٠۴ ‎ق.ظ - سه‌شنبه، ٢٠ بهمن ۱۳۸۸

سلام دوست خوب حالا که دعوا بر سر ترک شیرازیه منم یه جوابیه بنویسم بد نیست

به خال هندویش بخشم هر آنچه مانده بر جا را
اگر آن ترک شیراز بدست آرد دل ما را

که آنچه شهریار و حافظ و صائب به خال هندو بخشیدند

همه من پیشکش کردم بی آنکه بینمت جانا
کنون شیدایی ام باشد همه داراییم مه رخ
که آن را نیز می بخشم  به خال هندویت یارا

علی.ا ۱:٠٢ ‎ق.ظ - شنبه، ٢۴ بهمن ۱۳۸۸

خیلی کیف کردم و لذت بردم ولی نمیدونم چرا همه .همه چیزو به ترک شیرازی میبخشن. چون خدائیش هیچ وقت زیبا روهای شیراز به تبریز نمیرسه به خاطر همین یه جوابیه هم من مینویسم:(البته من تبریزی نیستم ولی تبریزی ها رو دوست دارم)
اگر آن ترک تبریزی بدست آرد دل مارا
به لبخند ذلیخایش ببخشم کل دنیا را
به لبخند ذلیخایش که دادم کل دنیارا
بریزم زیر پایش ساکنان عرش اعلا را
نه چون حافظ نه چون صائب نه همچون شهریارانم
که بر آن ترک شیرازی دهند اینها و آنها را
نمی بخشم سمرقندی. تنی. روحی به شیرازی
که هرگز می نبردست او در این عالم دل ما را
تفاوت بین اینها از زمین تا آسمان باشد
کجا گیرد زمین خشک صحرا جای دریا را
اگر من برگزینم ترک شیرازی به تبریزی
ونوس زیبای زیبایان ملامت میکند ما را
امیدم هست هر شاعر برای وصف زیبائی
چنین گوید از این پس شرح حال روی زیبا را
به زیبائی! که حتی حوریان عرش اعلا هم
نمیگیرند هرگز جای ترک آذری ها را

شاعر معاصر متخلص به ستوده ۴:۴٧ ‎ب.ظ - شنبه، ۱ اسفند ۱۳۸۸

mohamad,  ۱۳۸۷/۱۲/۱۲ – ۰۸:۲۲:۴۵
جالبه واقعا برای من، یعنی تمام این شعرا معنی این بیت را نفهمیدن!!! این بیت یعنی”اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را” دیگه من کاری با بقیه ندارم و سمرقند و بخارا رو به خال هندوی اونجا می بخشم! در واقع ضمیر “یش” به شخص هندو برمیگردد نه به ترک شیرازی. کلا حافظ کارش درست تر از این حرفاست!

جوانمردی به اینهانیست بخشی روح ومعنا را

جوانمردی به آن باشد دهی از خود معنا را

تو گر بخشی به آن مه روخ تمام روح معنا را

نبخشند حافظا چون تو تمام روح معنا را

تمام روح معنا را به حق تنها می بخشند

مگر نشنیدی ای شاعر ز هر جا آمدی حجران به سر آید و بر گردی

نگوپس تو میبخشی به خااک گور سرپا را

سلام من به آن شیرین زبان باشد که آتش زد دلها را

فزون برچشم و بر ابرو، فزون بر قامت و گیسو !

نگر بر دلبر جادو، که تا ته خوانده دریا را !

شبی گربخت‌ات اندازد به آتشگاهِ آغوشش

زخوشبختی و خوش سوزی ، نخواهی صبح فردا را

به خلوت با هم اندازیم این دل‌های شیدا را

رها کن ترکِ شیرازی! بیا و دختر لر بین !

که نتوانسته تا اکنون، کسی پس گیرد آن‌ها را !
از آن پس برسر پاسخ به این ولخرجی حافظ

میان شاعران بنگر، فغان و جیغ و دعوا را
وجودِ او معمایی ست پر افسانه و افسون ١

ببین خود با چنین بخشش، معما در معما را !

نبخشم بهر خالی یک وجب از خاک ایران را
ببخشیدآنچه میخواهید از سر تابه پا اما

نبخشیداز سر وادادگی ملک شهیدان را

بــهــایـش هـــم بــبـــایـــد او بـبخشد کل دنیـــــا را
مـگــر مـن مـغـز خــر خــوردم در این آشفته بــازاری

کــه او دل را بــه دست آرد ببخشم مــن بــخارا را ؟
نه چون صائب ببخشم من سر و دست و تن و پا را

و نــــه چـــون شهریـــارانم بـبـخشم روح و اجــزا را
کـــه ایـن دل در وجـــود مــا خــدا داـند که می ارزد

هــــزاران تــــرک شیـراز و هـــزاران عشق زیــبــا را
ولی گــر تــرک شـیــرازی دهـد دل را به دست مــا

در آن دم نــیــز شـــایـــد مـــا ببخشیمش بـخـارا را
کــه مــا تــرکیم و تبریزی نه شیرازی شود چون مـا

بـــه تــبــریــزی هـمـه بخشند  سمرقـند و بـخـارا را

نثار مقدمش سازم شهنشاهی عالم را
اگر حافظ بدو بخشد سمرقند و بخارا را

و یا آن کرد گروسی تن و جان و سر و پا را
وگر با فخر می بخشد انوشه روح و معنا را

دم از قیمت زنند آخر برای درّ بی همتا
ولی آصف که می گوید شهنشاهی عالم را

بدو بخشد تن و معنا،بهشت و عرش اعلا را

مجید نصیری (اهورا) گفته:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم تمام این هدایا را

که آن حافظ بر صائب به پشتش شهریارانم
به ظن خویش میبخشند سر و روح و بخارارا

مگر من جای او باشم که گیرم خرده بر کارش وگرنه
کدامین مدعی چون من بسنجد قدر آن زیبای رعنارا

خداوندا بر آن یکتاییت سوگند که آن مه روی شیرازی
اگر باشد! بود نوری ز روی تو ته چشم “اهورا “را

و به قول خودم :

اگر مشکات به دست آرد دل ما را

به خال آن لبش بخشم تمام این غزل ها را …

موضوع: مناطره ها و جدال های عقیدتی | توضیحات:

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: